Het is bijzonder om te zien dat, wanneer je een lange tijd niet actief bent, het Internet gewoon op je wacht. Het is me toch een tijd terug zeg!
De afgelopen tijd heb ik vaak zitten denken om mijn blog weer op te pakken maar het kwam er niet van. Totdat ik een nieuwsgierige collega de link doorgaf en hij, na het lezen, zei dat ik er zeker mee door moest gaan.
Misschien was dat het zetje dat ik net even nodig had.
Het is te heftig en te veel om de tussenliggende periode samen te vatten in een aantal woorden, er is nogal een boel gebeurd.
Waar ik deze post in ieder geval aan wil wijden is een gedachte aan mijn moeder.
Pasen was voor haar een bijzonder feest en als dat in de buurt komt staan gedachten soms even stil. De oplettende lezer heeft natuurlijk opgemerkt dat ik in de verleden tijd schrijf, mijn moeder is 4 januari overleden.
Na een lange periode van ziekenhuisbezoeken en behandelingen heeft zij een vrij korte periode gekend waarin de ziekte de overhand nam, 19 december kregen we in het ziekenhuis te horen dat de behandeling gestaakt moest worden. Eerste kerstdag kreeg zij een longontsteking en werd er, met succes, voor behandeld.
Een kleine week na het herstel bleken haar longen te falen waarna zij dezelfde dag overleden is. Het was een erg heftige periode, die naderhand gelukkig in de kerstvakantie viel, zodat wij alle zorg zelf konden uitvoeren.
Genoeg nu over dit gebeuren, wellicht dat ik er later nog op terug zal komen.
Tijd voor wat vrolijkere zaken, met de handbalvereniging van Lisanne hou ik me al een tijd bezig. Ik ben naast coach ook lid van de activiteitencommissie en sinds kort ook bestuurslid.
Vanochtend hebben we de jaarlijks terugkerende paasactiviteit gedaan; paaseieren zoeken.
Het was weer geweldig, het D-team is het afgelopen jaar gegroeid van 6 naar 12 (er staan er meer op de foto omdat iedereen iemand mee mocht nemen).
Het bijzondere aan het team is dat de kinderen het gewoon allemaal lekker met elkaar kunnen vinden. Het leeftijdsverschil speelt geen rol, iedereen waardeert elkaar en ze gaan zorgeloos met elkaar om. Kon de hele wereld maar zo zijn!
Na het zoeken en het vinden van de eieren zijn we gaan knutselen, terwijl de hagel buiten neerviel zaten we heerlijk en comfortabel binnen.
Na het gezellig samen genieten van de paaslunch en het grabbelen van een kadootje zat het er weer op. Het was geslaagd en geeft me een voldaan gevoel, "mijn" team zo met elkaar, ze moesten eens weten wat zij voor mij betekenen.
Tja, en tot slot nog even een fotootje waar ik zelf ook eens op sta :-)
