Schattig moppie

Tja, ik heb het al eerder gezegd en ik denk dat ik het nog wel veel vaker zal gaan roepen. Ze is 9 en het gaat zo snel. Ze is al zo groot, zo groot dat er weer een nieuwe fase aanbreekt.

Een fase van besef van alles en iedereen om je heen, een fase waarin het belangrijk wordt hoe je eruit ziet.

Een fase waarin ze aan het uitvinden is wat HOT is en wat NOT. Tja, en wat HOT vorig jaar was (maar meer weggelegd voor de meisjes die ouders hebben die geld op hun rug hebben groeien) is dit jaar veel HOTTER (en meer weggelegd voor ouders die soms een beetje geld op hun rug hebben groeien) .... UGGS.

En geef haar eens ongelijk, ik vind ze geweldig. Wel een beetje grof maar ze staan zo heerlijk warm en zien er onwijs gaaf uit. Zo kwam het dus dat we vorige week even gingen winkelen, gewoon even naar Amstelveen, gewoon even kijken wat er zoal te vinden was.

Ze werden gevonden, ze werden gepast (jeempie zeg, maat 37 dus byebye kindermaatje, hallo damesmaatje), ze werden gevoeld, ze werden getest, ze werden begeerd en wij gingen overstag ........(en plukte een aardig bedragje van onze ruggen, want schoenen moeten nou eenmaal goed zijn, het zijn danwel geen uggs maar wel emu's (nooit van gehoord maar dat schijnt de creme de la creme onder de uggs te zijn))


En als je dan in een Amstelveens winkelcentrum loopt en dan net een klein beetje gewend bent aan het feit dat kleine meisjes groot zijn, dan kom je in de buurt van een winkel waardoor grote meisjes opeens weer even kleine meisjes worden.

Er woont daar namelijk een winkel waar je zomaar je eigen knuffel kan samenstellen, zo'n winkel waar altijd kindjes rondlopen met allemaal schattige knuffelbeestjes en waar zelf kinderpartijtjes worden gegeven.

Zo'n winkel waar ze eigenlijk 25 meter van tevoren een bordje neer moeten zetten met de waarschuwing: "Ouders, pas op, hier krijg je je kind nooit meer weg".

Zo'n winkel waar je na 2 uur twijfels nog steeds een kind hebt die echt niet kan kiezen en eigenlijk wel de hele winkel mee zou willen nemen (en dan boos naar je kijkt als je dat toch echt een beetje teveel van het goede vindt).

Zo'n winkel waar je eigenlijk misschien wel op zijn vaakst 1 x per jaar heen zou moeten. Zo'n winkel waarvan je kind wel onthoudt waar hij precies zit.

Zo'n winkel die Build-a-Bear heet (en waar we dus vorige maand echt niet zomaar langs konden lopen zonder zo'n schattige knuffel uit te zoeken) en wel hele lieve schattige snoezige poezelige jurkjes voor die schattige knuffel hebben.

En dan sta je in een Amstelveens winkelcentrum en dan denk je: meisje, blijf nog maar even gewoon een lekker klein meisje, gewoon ons schattig moppie.

School-Handbal-toernooi

Elk jaar in de herfstvakantie organiseert de handbalvereniging een schoolhandbaltoernooi. Een hele dag handbal voor alle leerlingen van de basisscholen uit de buurt. De categorieën zijn verdeeld in groepen 3/4, 5-6 en 7-8 en dan weer in meisjes en jongens.

2 jaar geleden kon Lisanne niet meedoen, we vierden toen vakantie in Fuerteventura, vorig jaar was haar eerste deelname. Lisanne is niet de enige in haar klas die handbal speelt, dus hadden ze een team samengesteld met 4 handballers en vriendinnen. Ze hadden zelfs een heuse coach (moeder van Lisanne jij bent onze coach hé).
Ze waren vol van zichzelf en waanden zichzelf al kampioen van de dag.

Nou niet dus, hoogmoed komt voor de val. Ze waren helemaal nix, ze werden van het veld gespeeld. Er liepen een aantal technische hoogstandjes op het veld en dat was nou net niet waar dit spelletje mee gewonnen zou worden.

Handbalwedstrijden duren normaal 2 x 20 minuten, op het toernooi alleen maar simpel 8 minuten en dan tegen 5 verschillende teams. De 8 minuten die ze hadden waren, voor hun, technisch gezien, veel te kort om maar warm te worden en de tegenpartijen stormden iedereen voorbij. De meisjes wilde het veel te mooi doen want ZIJ waren immers handballers en die beker kon net zo goed direct aan hun gegeven worden.
De aanwijzigingen van de coach werden volledig in de wind geslagen, ZIJ zaten toch op handbal. Goed, ze werden dus ingemaakt.

Dit jaar opnieuw het toernooi en opnieuw hadden de handballers een team samengesteld. Vanaf thuis heb ik haar een beetje proberen te sturen (ik kom eigenlijk nooit meer op school, ze gaat namelijk zelf naar school en komt zelf naar huis): heb je genoeg meiden, nee, vraag die dan, kan zij niet, je hebt een team van minstens 7 meiden nodig hoor, kom op inschrijven, weet je zeker dat je genoeg meiden hebt voor je team, kom op zoveel tijd heb je niet, heb je al een naam, etc.

Maandag was het dus zover, alles zou goed komen, ze had het immers geregeld. Een team van 8 meiden die ingeschreven waren als Northa en met mij als coach. Met een tas vol shirtjes en broekjes gingen wij op pad.
En ...... toen kwam de helft niet opdagen. Ze had het zo goed geregeld dat iedereen misschien had gezegd. Van het team van 8 waren 4 meiden aanwezig, de rest kon dus blijkbaar niet. Ik heb op ze ingepraat, ze moesten het doen met zijn 4-en en dus was snelheid en vrij staan belangrijk, goed kijken naar elkaar en gaan met die bal, gewoon gooien, gooien en nog eens gooien, niet te mooi, niet letten op alle regels waar ze normaal op moeten letten.

De eerste wedstrijd wonnen ze, met zijn 4-tjes tegen 7 anderen. Ze wonnen gewoon ruim, ze waren zo trots. Ze vonden het wel heftig met zijn vieren dus regelden ze alsnog wat en werd een meisje uit een ander team van hun school gevraagd. Met zijn 5-en zijn zij verder gegaan en wedstrijd na wedstrijd werd gewonnen.

Het doel van vorig werd bereikt, ze werden eerste in de categorie meiden 5/6.
En ik vond het net zo prachtig als de meiden zelf .....

v.l.n.r. Anne Lotte, Daphne, Lisanne, Zoë, Maja (met dank aan Elleniek voor de foto want ik was mijn fototoestel weer eens vergeten)

Zondag - concert Jan Smit

Beter een laat verslagje dan geen verslagje zal ik maar zeggen.
Het was gaaf. Het was leuk. Het was gewoon een middagje genieten.

Het was een soort van eerste concert voor Lisanne, wij zijn wel al 3 x eerder naar K3 geweest maar dat was anders, dat was een soort van sprookjes-verhalenlijn met muziek, dit was gewoon muziek.

Het feest begon met Monique Smit, niet echt een reportoire waar ik weg van ben en vooral de nieuwste single vind ik een beetje teveel van het goede. Al met al klonk het wel leuk en was het een gezellig begin. Vervolgens mochten de 3 J's hun kunstje laten zien met maar liefst een nummer of 8. Die zanger heeft een geweldige stem en live klinkt het gewoon helemaal goed. De combinatie met de andere J's heeft wat unieks.

Het vervelende aan de Groenoordhallen was dat alles was ingedeeld in rijen en stoeltjes, en daar hou ik niet van. Als ik op een stoeltje moet zitten kan ik eigenlijk net zo goed thuis een riedeltje cd's opzetten. Dus toen nummer 1 net lekker bezig was gaf ik Lisanne een seintje om naar voren te gaan. Saampjes togen wij (zij een beetje tegensputterend dat dat niet hoorde) naar voren en ....... werden wij tegengehouden.

Tsjee zeg, ik wil het gewoon even van dichtbij zien, nou dat mocht dus niet, dus zat er weinig anders op dan weer terug te gaan naar onze stoeltjes.

Eigenlijk wel een beetje balen, totdat Jan nog maar een minuutje verder aangaf het toch wel gezellig te vinden om wat mensen voor zijn neus te krijgen. En springend togen wij naar voren na een lange neus te hebben getrokken naar de dame die ons eerder tegenhield (en Lisanne mij mee trok met de woorden, Maaammm, niet doen!).

Het was een klein feestje, gewoon een leuke band met leuke liedjes die je vrolijk maken. Gewoon een leuke band die een beetje aan het doorbreken is, het zingen werd gevolgd door eens signeersessie waar ook wij bij waren. Het meisje van 9 wilde niet met de mannen op de foto dus heb ik de mannen maar zonder meisje van 9 gefotografeerd.

De foto's zijn prut, ondanks dat ik wel het lef heb om gewoon naar voren te willen, heb ik nog steeds het lef niet om mijn goede apparatuur mee te nemen.

En telkens weer baal ik daar achteraf zo van.

Ik kom ergens uit een tijd dat het absoluuut verboden was om opnames te maken, ik ben eigenlijk een beetje schijtbang dat ik bij binnenkomst mijn kostbare spulletjes in moet leveren.

Bijna ongewapend met alleen mijn telefoon ben ik naar binnen gegaan in de hoop dat de 5 Mpx camera zijn werk goed zou doen, helaas dus. De kwaliteit is erbarmelijk. Gelukkig bestaat er nog zoiets als herinneringen en die kwaliteit is stukken beter.

Na de signeersessie moesten we even langs de standjes met merchandise en zijn we een J-style tas rijker.

Vlug terug naar de plaatsjes omdat Jan toch echt wel bijna zou beginnen, Jan was leuk, Jan is leuk (ik vind die gozer wel sympatiek en heeft wel humor en in combinatie met al die andere Volendamse gozers vind ik de Zomer Voorbij wel erg grappig om te kijken).
De liedjes vind ik wat minder, het is mijn muziek niet, voor de rest van de zaal kennelijk wel want die zat van het begin tot het eind mee te brullen.

Ook deze Jan vond het wel gezellig om wat mensen op de been te zien dus opnieuw togen we naar voren, tsja als je er toch bent dan kan je hem beter van 10 meter afstand zien dan van 200 meter, toch?

Zoals ik al eerder zei:
Het was gaaf. Het was leuk. Het was gewoon een middagje genieten.

En terug naar huis hebben we met zijn tweetjes heerlijk mee zitten brullen met de nieuwe cd van de 3 J's en hebben we besloten om in mei vooral naar hun theatershow te gaan.

Zo blog je veel

en zo blog je even wat minder. Ik heb het even stikdruk met van alles en nog wat. Het toe leven naar het afronden van mijn huidige baan, het toeleven naar het begin van mijn nieuwe baan, het regelen van allerlei collectieve rommel die over moet naar andere collectieve rommel (verzekeringen etc, bleh), het psychisch gaan wennen aan 5 dagen werken, het psychisch afkikken van 4 dagen werken en alles wat ik nu nog even wil doen op die ene extra vrije dag, het hebben van een andere taak binnen de handbalvereniging, gewoon druk met van alles en nog wat.

Ik heb de herfstvakantie vrij, dat is dus nog 3 dagen werken, dan één van de laatste vrijdagen, dan een zaterdag en dan .... de zondag.

De zondag waar Lisanne al een tijdje naar uit kijkt (en stiekem ik ook wel een beetje) .....

Zie je het? Echt?
Nou voor de zekerheid nog maar even:

En heb je dit ook gezien? Echt?
Nou voor de zekerheid nog maar even:

Moeders gaat dus gewoon gezellig mee en Jan en Monique Smit neem ik op de koop toe :)

2007 Frankrijk

Niet de beste periode uit mijn leven. De vakantie van 2007 bracht ons naar Frankrijk. Ik heb weinig foto's van de vakantie, ik had er allemaal niet zo'n zin in, ik wist het allemaal even niet meer zo goed. Na mijn periode thuis was ik weer aan het werk gegaan. Eigenlijk liet de eerste week thuis mij merken dat ik helemaal nog niet zo stevig in mijn schoenen stond dan ik dacht.

Tussen de weinige foto's zaten wel wat mooie plaatjes van 2 behoorlijk indrukwekkende plaatsen die wij bezocht hebben.

De materialen komen uit de september kit van Scrap-Club.