31 januari 2007

update

Hij ligt er nog steeds, hij moet er voorlopig nog blijven en hij wil niet. We gaan zo veel mogelijk langs maar dat weet ie niet meer. De ziekte valt onder de auto immuun ziekte (vasculitis), een behoorlijk zeldzame ziekte en vooral in de mate waarin mijn vader het heeft.

Sinds gisteren wordt hij behandeld met prednison, echt een paardemiddel maar de infectie lijkt af te nemen. Zijn huid op zijn romp en onderbenen is tot gisteren 70% donkerpaars gekleurd geweest, vandaag was het afgenomen naar donkerroze/rood, zijn benen zien er nog steeds verschrikkelijk uit.

Hij lijkt er weinig last en pijn aan te hebben, waar hij wel last van heeft is zijn verwardheid. Zondag trof ik een man aan die 30 jaar terug in de tijd was gegaan, sommige opmerkingen gaf herkenning aan mijn jeugdjaren. Maandag was hij weer helemaal bij de pinken, wist van de storm van vorige week en de schade aan zijn kas. Af en toe kwam er wat vreemds doorheen, het was zo'n verschil met zondag.

Zondagavond en maandag overdag op mijn werk heb ik alleen zitten janken, ik had het gevoel alsof ik mijn vader was kwijtgeraakt.
Vanavond zat hij overal en nergens, het ene moment wist ie waar ie was, het andere moment weer niet.

Hij wil naar huis, hij mag niet, de realiteit zal zijn dat hij voorlopig niet naar huis zal gaan, het volgende station zal een verzorgingstehuis moeten zijn (als hij dat gaat halen).

Hij voelt zich alleen en dat doet pijn. Hij huilt als we weg moeten gaan, hij huilt als hij aan zichzelf denkt.
Ik ga net zo doen als ik hem iedere keer vertel: Nog even volhouden, het moet ....

28 januari 2007

somber

Het valt me even niet mee, ik heb het even gehad. Gisteren een hartstikke leuk dag gehad in de Efteling, wel enorm vermoeiend met 2 van die enthousiaste en rondspringetje meiden. Ze hebben het enorm naar hun zin gehad. Ik was bekaf ... we waren rond half 11 thuis en ben direct met Lisanne het mandje in gegaan. Een onrustige nacht volgde, zit enorm in over mijn vader. Ben zo bang dat zijn verwarde toestand blijvend is, als dat gebeurd staat er behoorlijk wat voor de deur. Het is dan onvermijdelijk dat hij niet thuis kan blijven ..... Vanavond eerst nog maar even naar het ziekenhuis, je wordt zo verdrietig van de aanblik van iemand die echt niet meer weet wat er aan het gebeuren is, het is hard, het doet pijn. Mijn vader ....

Mijn voornemen om thuis te gaan werken wil niet echt, ik kan het even niet. Hopen maar dat het van de week een beetje normaler wordt zodat ik het vol kan houden. Het lijntje staat te strak ....

Hussie is jarig vandaag, we hadden al besloten zijn verjaardag niet te vieren omdat hij terug zou komen van een pendel. Nu zit de feeststemming er even helemaal niet in. Hij zal zelf ook niet veel zin hebben in pret en vreugde, de pendel is enorm tegengevallen, veel sneeuw, slecht begaanbare wegen en enorme vertragingen. We gaan hem zo ophalen en zien dan wel verder....
Hoop dat het gauw weer een beetje vrolijker wordt ....

26 januari 2007

kom niet aan scrappen toe

Hoe graag ik zou willen, er is even geen tijd voor scrappen.
Het is giga druk op mijn werk, met ingang van 1 februari zijn er grote wijzigingen in zicht en de voorbereiding vergt behoorlijk veel werk. Heb vanochtend dan ook maar thuis zitten werken.

Sinds gisteren ligt mijn vader in het ziekenhuis, ik werd woensdagavond door mijn moeder gebeld, hij had enorme uitslag en ze zag het even niet meer zitten. Ik ben langsgegaan en jezus ... wat zag die man eruit. Op zijn borstkas, op zijn rug, in zijn liezen en op zijn voeten enorme bulten met vuurrode plekken erom heen. Hij was wel overdag naar de dokter geweest en die had iets gegeven tegen overgevoeligheid. Nou, dat sloeg niet echt aan, het zag er echt enorm ernstig uit. Ik heb maar Cardiflor gehaald tegen het jeuken om nog enigzins het gevoel te hebben dat ik iets deed. Toen ik er was was hij redelijk helder tot een uur of negen, hij begon zo verschrikkelijk warrig te praten. Nou moet je weten dat mijn vader vasculaire dementie heeft en we wel iets gewend zijn maar dit sloeg alles, ik had hem nog nooit zo gezien. Hij dacht dat het 's ochtends was en dat hij naar de dagopvang moest, wilde een onderbroek over zijn broek aandoen en even later zijn pyama over zijn kleren aandoen. Dat was wel even schrikken, hij had ook enorm veel slaap. Aangezien hij geen koorts had en de dokter hem overdag had gezien ben ik om een uur of 10 naar huis gegaan omdat ik toch ook de volgende dag moest werken en omdat 1 van mijn broers ook nog even langs kwam.

Gisteren zijn ze opnieuw naar de dokter geweest en die heeft ervoor gezorgd dat die gisterenmiddag nog even bij de dermatoloog langs kon komen. Hij mocht niet weg, vooral de combinatie met verwarring was niet helemaal goed (hij herkende mijn zus niet, dacht dat het de verpleegster was). Op 1 of andere bijzonder manier heeft hij ontstoken haarvaten, er wordt nog onderzocht waar het vandaag komt. De bulten zijn inmiddels weg, de rode vlekken doen me denken aan wijnvlekken, en echt .... er zit meer rood dan huidskleur op zijn lijf. Wat me het meeste zorgen baart is de verwardheid, hij probeert het infuus eruit te trekken, ziet dingen die er niet zijn en is er even niet van op de hoogte hoe hij er nou gekomen is, waar ie is en waarom hij daar moet zijn. Soms is het wel lachwekkend, hij heeft vanmorgen een hersenscan en hartfilmpje ondergaan, mijn moeder vroeg er naar en zijn vraag was, komt dat op tv? een filmpje ... wel in kleur toch? ja zei mijn moeder er zat vast een kleurtje in, verder had hij 6 kinderen, 6 kleinkinderen (zijn er 13) en de oudste daarvan was 88.

Het is weer even hectisch en alles weer bij en door elkaar, maar ach we zien het wel weer te redden met zijn allen en hopen dat het ziek zijn niet in gaat houden dat de hersenen een stapje verder achteruit gaan. Ik wil hem nog niet kwijt....

Morgen een leuk dagje voor de boeg, ik ga met Lisanne, een vriendin en haar dochter naar de Winter Efteling, heb er zin in. Hopen dat het weer een beetje meezit. En nou ga ik nog even voor mijn werk aan de slag.

21 januari 2007

Creatief

Zo, heb weer even heerlijk kunnen scrappen gisterenavond en vanavond. De achterstand in challenges is bijna ingehaald. Naast de challenges ook nog even wat kerstfoto's verwerkt, ik had het BG papier nog liggen van de BA challenges en de foto's passen er perfect bij. Het jurkje dat Lisanne aan heeft kwam ik tegen voor maar 2 euro, ik kon het echt niet laten liggen ondanks dat de leeftijd tot 6 jaar was (hij is ook wel een ietsiepietsie kort maar met die mooie bruine benen kan ze dat best wel hebben, alleen niet bukken hoor)


De hoedjes passen layout is een Elsie challenge, scraplift a pagedesign. In het boek Freestyle heb ik gezocht naar een layout met veel foto's, op het eerste gezicht niet echt een bijzondere layout maar toen ik de foto's neerlegde vond ik het toch wel goed overkomen. Heb de layout dus echt helemaal gescraplift, het origineel zet ik er ook maar even bij. De simpele tekst op de layout verdiend nog wat uitleg. Een tijdje geleden zijn we saampies wezen shoppen, normaal neem ik dus echt mijn fototoestel niet mee maar dit keer heb ik hem bij me om foto's van het shoppen te maken. Natuurlijk ben ik daar helemaal vergeten foto's van te maken.... Totdat we bij V&D kwamen, en wat zie je bijna als eerste als je V&D binnenkomt? Juist, hoedjes. We hebben een lol gehad met al die hoedjes en ik maar foto's maken. Opeens kwamen er 2 meiden langs, keken naar ons en konden het niet laten "tjoh, stom zeg!". Nou, echt niet ... iedereen past hoedjes bij V&D en als ze het niet doen zouden ze het best wel willen.

Dream is een layout waarbij ik het papier zelf gemaakt heb, ik heb eindelijk mijn Heidi Swapp mask en mask alfabet gebruikt. Ook dit is weer 1 van de challenges van Elsie. De kleuren heb ik gemaakt met chalks, ik heb er bergen van liggen omdat ik een tijdlang helemaal weg ben geweest van paperpiecings. Met chalk krijg je de mooiste resultaten voor het aanbrengen van details. De foto moest ik gewoon maken met kerst, ik had hem bij een aantal anderen gezien en ik vond het waanzinnig met die lichtjes (net als de weerspiegeling in de kerstbal, die gaat binnenkort wel een keertje komen).

Zover even de layouts, vandaag behoorlijk aan de klus geweest. Dochterlief kreeg een tijdje geleden een Margriet onder haar neus geschoven door zuslief. Vond ze het geen mooie jurk en het goede nieuws was, het Margriet Disney verkleedklerenboek zou binnenkort in de winkel liggen. tja, dat is niet tegen dovemansoren gezegd, Disney .... verkleden ... carnaval op komst. Allemaal dingen die wel in Lisanne haar straatje liggen. Zelfs de datum had ze onthouden (mam ... is het al 15 januari). Vrijdag zijn we dus maar even naar de boekhandel geweest en warempel het boek was er. Nou moet ik even verklappen dat ik naast het brei-talent ook nog beschik over andere talenten. Deze talenten zijn de afgelopen jaren wat op de achtergrond gekomen omdat Lisanne geen truien aanwilde, geen gehaakte vestjes wilde en de laatste zelfgenaaide creaties nou ook niet een geweldig tevreden gevoel bij mij gaven. Ik heb dus vanaf haar derde mezelf er eigenlijk maar een beetje bij neergelegd, tot nu .... We zijn vanmiddag dus maar even de stoffenwinkel ingedoken en met een tasvol naar huis gegaan. Ben benieuwd of het allemaal weer gaat lukken maar heb er goede moed in. En Lisanne mocht ook even proberen, zo heb ik het per slot van rekening ook geleerd.



19 januari 2007

vervlogen dromen komen uit

Soms betrap ik mezelf erop; vervlogen dromen overbrengen op je kind. Laatst nog, een paar weken geleden, we waren even aan het winkelen en Lisanne stond zich te vergapen aan allerlei speelgoed, opeens zag ik een mooie grote doos met een mooie babyborn erin. Veel mooier en nieuwer dan de babyborn die ze nu alweer 5 jaar heeft.
De pop die ik nooit gehad had, die ik altijd had willen hebben maar waar mijn ouders geen centjes voor hadden. Lisanne zag me staan, keek van mij naar de pop, van de pop naar mij en ik zag twinkeltjes in haar ogen. Ik heb gek gedaan, heb haar de pop in haar handen gegeven, heb haar verteld dat ze het liefste meisje van de hele wereld is en dat het liefste meisje van de hele wereld de mooiste pop zou krijgen. Gewoon zomaar, gewoon omdat ze lief is, gewoon omdat ik het nooit kon krijgen.

En nu ben ik bezig, helemaal in mijn sas ...... gewoon omdat ik breien leuk vindt, gewoon omdat ik het leuk vindt dat Lisanne super enthousiast is als er weer iets af is, gewoon omdat ik op de doordeweekse avonden iets nuttigs kan doen, gewoon omdat ik het eigenlijk ook een beetje voor mezelf doe .... niet doorvertellen hoor :)

14 januari 2007

Beyond Appearances #11

Hij is een beetje druk, geef het helemaal toe maar die ster moest. Het zat in mijn hoofd en het moest eruit. De challenge van BA ging over tradities, gos ik ben niet echt van de tradities maar daar ging ik me toch niet door tegen laten houden. Gek eigenlijk, de laatste tijd met challenges merk ik dat de meeste me in eerste instantie niet liggen. Aangezien ik mezelf heb voorgenomen om eraan mee te doen ga ik dus op zoek, op zoek naar de link tussen mezelf en de challenges. En meestal, binnen een paar dagen, vind ik hem.

Zoals ik al zei, ik heb niet veel met tradities maar voor de recepten die op Francien's blog stonden maak ik een uitzondering. Die lekkernijen zijn onweerstaanbaar maar wel zodanig van samenstelling dat je ze zeker niet het hele jaar rond moet maken. Kortom, de Peppermint Bark is/wordt de nieuwe kersttraditie, net zoals de hemelse brokken gewoon een sinterklaastraditie zijn.
Bovenaan de titel staat de woordenboek-verklaring van het woord traditie, gewoon even voor mij als check dat de layout wel op de opdracht slaag.

Rechts heb ik op sheet wat journalling gezet, een soort uitleg van ikke en tradities:
Ik ben niet echt into de tradities.
Zelfs met kerst niet, denk omdat mijn moeder en ik sterk verschillen in gradatie van geloven (ik -0, mijn moeder 10+)
Ik voel dat het na dit jaar anders zal gaan worden.
Het recept voor peppermint bark gaat voor die verandering zorgen
Het maken ervan is gewoon leuk, het eten ervan voelt als een kus van een engel.
Links onder (wederom op sheet) de ingrediënten en het recept.


handbal-weekend

Een druk bezet weekend, een gedeelte hebben we al meegemaakt, een gedeelte gaan we nog meemaken. Gisteren was de nieuwjaars party van de handbalclub waar Lisanne 1 van de d-tjes is. Sinds september zit ze op handbal en ze vindt het leuk! En ik vind het leuk!

Sinds september is er eindelijk weer een d-team. Weliswaar is 7 echt minimaal maar het is een start. Al vlug begon de competitie. Zomaar echte wedstrijden spelen, ze vond en vindt dat helemaal geweldig. Zomaar ergens naar verweggiestan om even flink te laten zien wat ze kan.

In eerste instantie vond ik het ook helemaal geweldig, zomaar wat vrije uurtjes in het weekend, helemaal zonder dochterlief (hubbie is in het weekend aan het werk dus echt helemaal vrij). Ik heb me toch wat afgescrapt in die uurtjes.
Tot een maand of 2 geleden, ik was aan de beurt om een uit-wedstrijd mee te rijden. Het leek me erg leuk om Lisanne in volle glorie te zien en dat scrappen zou dan wel weer 's avonds komen.

En ik vond het gaaf! Helemaal geweldig, ik werd er gewoon hartstikke verschrikkelijk enorm fanatiek van, wat een leuke sfeer, wat een enthousiaste meiden en wat hielden ze het verschrikkelijk goed vol (zijn meisjes van 5 tot 9 die 2 x 20 minuten van het ene kant van het veld naar de andere kant van het veld aan het rennen zijn). Ik kon het de week erna niet laten om de thuis-wedstrijd bij te wonen, en de week erna weer. Een paar weken geleden was er even niemand voor het rijden naar een uit-wedstrijd, ik ben meegegaan omdat ze nou eenmaal niet met zijn allen in de auto van de coach passen, vlak voordat de wedstrijd begon wilde ze me wat vragen.... of ik het zag zitten om mede-coach te worden.

Tjee, zeg, ik? .... die ergens onder aan mijn lijst van mijn talenten sportiviteit heb staan en dan bedoel ik ook helemaal onderaan, ik struikel al over een gladde vloer .... die ik? Ik heb ja gezegd. Weliswaar is het coachen van de d-tjes niet echt een hoogdravend standje, het is meer een beetje aanmoedigen en proberen de meiden naar het goede doel te leiden maar toch ... ik ben er wel een beetje trots op!

Gisteren was dus de nieuwsjaarsparty, gevraagd was aan elk team om iets te eten te maken (ik heb Quiche en Peppermint Bark gemaakt) en een act te maken voor een playbackshow. Samen met "mijn" meiden hebben we KUS GAAT LOS gekozen (en Harald had woensdag 6 meiden over de vloer om te oefenen :)). Ze hebben gewonnen, natuurlijk hebben ze gewonnen, dat was vooraf bepaald maar ze straalden, ze vonden het helemaal geweldig, allemaal supertrots op hun prestatie.













Na de uitslag begonnen alle meiden te roepen dat ze nog een keer moesten optreden en voordat iedereen het door had kwamen de "groten" achter de "kleintjes" staan om het dansje mee te doen, gewoon lekker spontaan en supergaaf.

Vanavond zijn we saampies naar de spelregelavond geweest, een beetje om bij te brengen hoe het spelletje werkt (en ik heb er een hoop van opgestoken, tja ... ik weet een klein beetje hoe het zit maar moet nog een hoop leren). Morgen een thuis-wedstrijd, ik zal ze aanmoedigen, ik zal ze de juiste kant op sturen, ik zal tranen drogen als het nodig is, ik zal ze het gevoel geven alsof ze de wereld aankunnen , ik zal me verbonden voelen met die 7 meiden, heb er zin in.

12 januari 2007

Soms

Soms ben ik het zat, gewoon helemaal zat. Ik had het gisterenochtend en niet zo'n klein beetje.

Ik kwam mijn bed uit, klaar om naar mijn werk te gaan. Normaal gesproken ben ik eerder de hort op dan Harald en Lisanne hun bed uit zijn maar deze week had ik gewoon lekker besloten om gewoon lekker later te beginnen.
De eerste week na de vakantie is altijd puin ruimen en als ik dan vroeg begin ben ik echt niet eerder thuis, dus even de rem op mezelf. Daarnaast hebben we vorig jaar besloten de tweede auto de deur uit te doen en met dat hondeweer is het wel lekker als Harald de auto heeft. Maar de reden terzijde, ik kwam later mijn bed uit en liep op mijn gemakkie naar de badkamer. Terwijl ik rechts keek zag ik links rommel liggen, keek ik links dan zag ik rechts rommel liggen. Uit de badkamer vandaan hetzelfde verhaal, overal lag wat, op de trap naar de zolder een stapel kleren van Lisanne. In 3 dagen had die meid zoveel kleren aan gehad, niet normaal meer en alles lag daar van ... mag in de was. Ze moest haar kamer opruimen en op deze manier was het zo gebeurd. Tjee man alles wat er lag was gewoon nog schoon.

En opeens werd ik het dus zat, overal lag wat, overal gewoon maar spullen die er, naar mijn beleving, niet horen. Ik zag de bui al hangen, mijn vrije vrijdag zou alweer gaan bestaan aan het opruimen van andermans spullen en het ordenen van ons huis. Gedver, dat was dus niet hetgeen op mijn planning stond, ik wilde even de boel doen en dan verder gaan met frutten in mijn kamertje. Ik heb het eruit gegooid, zelfs de katten moesten mijn gemopper aanhoren, Lisanne kreeg een preek en Harald heb ik ook mijn "onvrede" laten horen. Op zulke dagen ben ik het zat dat ik een werkende moeder ben, ben ik het zat dat mijn wederhelft (die dus net als ik parttime werkt zodat er altijd 1 van ons thuis is) zijn taken echt niet serieus neemt, ben ik het zat dat hij liever aan een volgende breek en bouwklus begint (de wc beneden is dit keer aan de beurt) en niet even eerder stopt om de boel een beetje aan kant te maken.
Op zulke dagen baal ik van mannen en kinderen, baal ik van het samenleven met anderen, ik baal gewoon. Aangekomen op mijn werk kon ik het niet nalaten om even te klagen tegenover mijn collega, ook een man dus dat heeft niet zoveel zin maar je moet je ei toch kwijt. Hoe verder de dag vorderde hoe meer ik er in berustte dat ik het morgen gewoon lekker zou laten liggen, gewoon doen wat ik wilde doen en basta (mezelf kennende werkt dat dus niet want ik vind nou eenmaal dat een schone, opgeruimde omgeving nodig is om prettig te leven).
Harald en Lisanne kwamen me aan het eind van de middag weer ophalen, Lisanne moest naar de handbaltraining en tijdens de training zijn we even boodschappen gaan doen. Lisanne weer opgehaald en naar huis gegaan.
Binnengekomen wist ik niet wat ik zag, alles was netjes, de keuken was opgeruimd, de kleren uitgezocht, de spullen waar ik 's ochtend over "viel" lagen er niet meer.

Er was een wonder gebeurd, heb hem mijn complimenten gegeven, ik was totaal perplex, een walhala. En nu zit ik lekker in mijn kamertje en ga ik lekker even creatief voor mezelf bezig zijn!

07 januari 2007

Dutch Dares #4

Direct maar verder gegaan met challenge 4, weer een hoofdbreker.
In het kort was de opdracht: Wij dagen je uit om een Nederlands product als inspiratie te nemen voor dit project.

Tja, en wat vind ik dan Hollands genoeg om er een foto van te willen nemen en er dan ook nog eens een layout van te maken die ik in mijn album wil hebben. Had al vol goede moed koetjesrepen gekocht, tot groot plezier van Lisanne (die trouwens wel raar keek toen ik vertelde dat ze ze (nog) niet mocht opeten omdat ik er een foto van wilde maken). Ik was er nog niet helemaal over uit, ik ben niet zo van het delfsblauwe karakter van de wikkeltjes (ja sorry, heb nou eenmaal een meid en dan kom je gauw op roze uit, voor mezelf kies ik liever de donkere kleurtjes).

Aangezien ik toch nog niet kon scrappen (scrapkamer in aanbouw, voor de liefhebbers ... hier de post erover (volgens mij zijn er een aantal lezers die hem gemist hebben omdat ik 2 posts had die dag)) heb ik het even zo gelaten. Wel nog even wat foto's besteld die ik nog wilde scrappen, toen ik die ophaalde en terugkeek was het ei van columbus geboren ....

Hoe Hollands is dit recept, hoe Hollands is de tradatie waar ze mee verbonden zijn, voor mij is dit een Hollandse layout die met liefde een plekkie in mijn album krijgt.
(Voor de goede orde, de flapjes moet je van beneden naar boven bekijken, dus eerst het verhaaltje, dan de ingredienten, dan de chocolade, dan de spekkies enzovoorts en misschien een leuk detail ... in de H van Hemelse staat Hollandse geschreven)




Dutch Dares #3

Poeh hé deze viel echt niet mee en ik weet zelf ook nog niet helemaal of die nou geslaagd is of niet.

De opdracht was: Treed in de voetsporen van je favoriete Nederlandse schilder!
Maak een layout met een (of meerdere) schilderijen van een Nederlandse schilder als uitgangspunt. Laat je inspireren door de oude meesters of de moderne artiesten en laat ons meegenieten van jouw kunst- werken. Het favoriete kun je een beetje vergeten, ik ben gewoon maar op zoek gegaan en kwam deze tegen.

Tja en toen moest ik aan een foto denken die ik pasgeleden nog heb gebruikt, weliswaar keek Lisanne daar de andere kant op maar daar heeft een computertje geen problemen mee, hoewel .... O'Neill in spiegelbeeld is wel een beetje vreemd.
Dus even ge-photoshopped en hoepla het begon er op te lijken, de foto iets donderker gemaakt (niet donker genoeg naar mijn zin, maar niet alles kan naar mijn zin zijn, toch?).

En toen nog een titel, nou die is eigenlijk net zo vaag als die van het origineel, want zeg nou ... het meisje met de parel?!! Het is meer het meisje met het geel/blauwe hoofddraaiding ... als die zo had geheten had deze het meisje met de roze O'NeillmaardanzonderO'Neillpet geheten.

Beyond Appearances #10

Hé, hé het duurt even maar ik ben begonnen aan de achterstand in challenges. Hier de eerste in de rij, de challenge van Beyond Appearances. De opdracht was om een layout te maken met als thema wish, natuurlijk begon ik direct aan allerlei materialistische zaken te denken, hoe verder de tijd vorderde hoe meer het op het gevoelsmatige vlak kwam te liggen. Mijn diepste wens is om ooit evenwicht te vinden, evenwicht in de vorm van iedereen te kunnen geven wat die wil. Sinds de geboorte van Lisanne is het combineren van alles en nogwat iets wat mij redelijk veel bezighoudt.

05 januari 2007

Leuke tag

Sodejuh, ben ik weer getagged, dit keer door door Francien.
1. Pak een boek dat vlakbij ligt
2. Sla het open op bladzijde 123, ga naar de 4de zin
3. Post de tekst van de volgende 3 zinnen op je blog
4. Vermeld de naam van de auteur en het boek
5. Tag 3 personen

Nou, daar gaan we dan, hoop dat het niet te schokkend zal zijn want ik heb nog geen flauw idee wat voor een soort boek het is, weet wel waar het over gaat maar ken de schrijver helemaal niet. Ik heb de boeken namelijk vanmiddag van zuslief meegekregen omdat ik door mijn eigen literatuur (ben een behoorlijke Virginia Andrews aanbidder en zit met smart te wachten op het uitkomen van het nieuwe boek) heen was.

'Ach, je kunt wel bij de pakken neer gaan zitten, maar daar heb je ook niks aan', antwoordt Carmen het antwoord dat mensen graag willen horen. 'Ik heb eigenlijk nergens last van op het moment'. Ze was vanmiddag pas om halfeen in het land der levenden.

citaat uit het boek: Komt een vrouw bij de dokter van Kluun.

En hierbij geef ik de tag door aan:
Monique omdat die volgens mij erg creatieve boeken bij haar computertje heeft liggen en ze ons altijd wel erg nieuwsgierig maakt met het noemen van de boeken maar er verder niet op in gaat ;0)
Marjolein omdat die in verweggiestan woont en ze daar vast ook interessante boeken hebben waar wij best wel een stukkie over willen horen.
sh*t de derde M is net al getagged, weliswaar een andere dus ga het gewoon lekker doen....
Mandy gewoon dus omdat het de derde M is die ik wist te bedenken en omdat dit wel een leuke en niet al te bedenkelijke tag is dacht ik dat zij het vast niet erg zou vinden om nog een keertje getagged te worden.

Voor de aardigheid zal ik de info van de achterkant erbij tikken, misschien zijn er die nieuwsgierig naar het boek zijn: Komt een vrouw bij de dokter is het openhartige verslag van een man die in de bloei van zijn leven de terminale ziekte van zijn vrouw beleeft. Rauw, ontroerend, en steeds met humor. Een stijl die net als de diagnose als een mokerslag aankomt.

Het resultaat

Ok, niet helemaal overdag foto's genomen, we (Lisanne en ik) zijn gezellig een dagje naar zusjelief in Nijkerk (sorry Ief, had echt geen tijd over om even langs te gaan) geweest. Na het eten nog even wat nagetafeld en toen vlug naar huis want ik wilde niet het risico lopen een slapende dochter in de auto te gaan krijgen, we moeten per slot van rekening nog wat challenges inhalen en als ze dan na een uurtje wakker wordt dan is ze met geen stok in bed te krijgen.

Uiteindelijk dus net even foto's gemaakt en het resultaat is wel goed te doen.
Dames en dames (neem voor het gemak maar even aan dat er geen heren meelezen), mag ik u hierbij mijn scrappaleis tonen ......

De buro's.... (de ene met de kastjes moet nog even verlengd worden tot achter de kast zodat de kastjes daar kunnen staan, tussen de kast en de schuine muur komen boekenplanken zodat ik nog méér kwijt kan)


Mijn heerlijke, fijne, IKEA kast, deze stond in het vorige huis in de woonkamer en daar wist ik een heel goed plekkie voor toen we in het nieuwe huis een ietsiepietsie ander interieur kregen :-). By the way, we hebben in de woonkamer gewoon een ander tintje IKEA kast staan.

Mijn knusse hoekje, de schommelstoel moest en zou ik hebben toen ik zwanger van Lisanne was. Ik zag het al helemaal voor me, heerlijk 's avonds knus borstvoeding geven en samen met haar schommelen, wist ik toen veel dat madame pijn kreeg van drinken en eten en dat we haar alleen in slaap kregen door rond te rijden in de auto met de maxi-cosi (en dat was niet leuk om 3 uur 's nachts en dan nog een keer om 6 uur).

De mooiste wand van de wereld, mijn doodles en mijn nieuwe tic .... fotolijstjes. Zag het in een boek (ja .... inderdaad van Ikea) staan en wist direct dat dit ook bij mij moest gaan komen. Ik vind het waanzinnig!
En dan nog even een close-up van hetgeen wat ik helemaal waanzinnig vind.
En ...... hoe vinden jullie het?

04 januari 2007

Hij is af!!!!!

Oh, ik zit hier als een prinsesje in mijn eigen kasteeltje. Gisteren en vandaag behoorlijk in de weer geweest en eindelijk is ie af. Mijn scrapkamer ..... en ik zit hier te genieten ....
Ga nog even geen foto's maken, dat doen we morgen overdag en dan mogen jullie meegenieten. En weet je wat ik nu ga doen? Ik ga de post publishen, mijn pc'tje de rug toe keren en heerlijk frutten met al mijn frutjes en frutsels.
IK GA SCRAPPEN!