Vreemde snuiter

Vanmorgen was Harald druk bezig om zich voor te bereiden op opnieuw een pendel. Joris kwam prinsheerlijk binnen gelopen en hoepla....

Zou ie het vrouwenhuishouden van de afgelopen weken nu al zat zijn?
Zou ie weten dat het de komende 3 weken nog steeds een vrouwenhuishouden zal blijven?

Naast de eerste dag thuiswerken, wat mij eerlijk gezegd niet tegenviel, ik heb een hoop kunnen doen (ben begonnen om half 7) en Lisanne heeft zich redelijk zelfstandig bezig kunnen houden, toch nog even tijd gevonden om wat te scrappen.

Nou, geweldig toch die foto? Zoals altijd ben ik niet echt geweldig happy met mijn persoontje op de foto, ach ... dit moet je eens in je leven gedaan hebben. De foto was in een zucht en een scheet genomen, hup zitten, voeten werden onder mijn jurk naar voren getrokken, jurk even draperen, mandje in je hand, voetje op de stoof, mandje in Lisanne's hand en klikkerdeklik.

We hadden niet eens tijd om de rare lachen van onze gezichten te halen, eigenlijk compleet overrompeld.

Ach, ik ben wel blij dat ik mooie klompjes had uitgezocht.

En dan, speciaal voor Gemma, nog even de schoolfoto waar ik het eerder over had.
Het is het gewoon net even niet.

Rotsen in de branding

Opnieuw een layoutje n.a.v. een sketch van Ellen.

Redelijk clean en simple maar daar hou ik nou eenmaal van en een titel die meer zegt dan er staat hoort ook wel een klein beetje bij mij.

Sottedag

Ofwel zottendag in Noordwijkerhout. In de zomervakantie worden er, door de ondernemingsverening, een aantal activiteiten op de zaterdagen georganiseerd.

Voor het eerst was er een sottedag georganiseerd. We wisten echt niet wat wij er ons bij moesten voorstellen dus zijn we gewoon gezellig gegaan.

Het was leuk om mensen rond te zien lopen in Middeleeuwse kostuums, het was leuk om mensen bezig te zien zijn met de zaken die (waarschijnlijk) toen gedaan werden het was alleen een heel klein beetje jammer dat er niet zoveel zelf gedaan kon worden.

Volendam

Ik had er al een tijdje zin in, gewoon een dagje Volendam. Eindelijk was vandaag de dag dat er geen andere dingen hoefde, dus zijn we rond een uur of 11 vertrokken en rond een uur of 5 waren we weer thuis. Verder dan de dijk zijn we niet gekomen en dat was nou gewoon de bedoeling.
Gewoon even een happie eten, een beetje rondkijken, een beetje snuffelen in de winkeltjes en even een bakkie doen.

Het was druk, het was leuk, het was gezellig, het was heerlijk weer.

En ja .... we zijn samen, op en top in klederdracht, op de foto geweest. Die volgt later, die gaat in het weekend gescrapt worden (hoop ik).

En nee ... Nick en Simon, Jan en J en J en J zijn we niet tegengekomen....

Missende stukjes

Ik vond een geweldige sketch op de site van Ellen, 1 van de eerste sketches waar mijn oog op viel was er eentje met zelfgemaakte bloemen. Tja, jeukende vingers en kriebelende handen.

Ik hou wel van versierinkjes die gewoonweg simpel met alleen maar stukjes papier zijn gemaakt. Gewoon een velletje van het één en het ander, een beetje knippen en dan hoepla ... heb je wat leuks gemaakt. Tuurlijk vind ik kant en klare versierinkjes ook erg mooi maar waarom moet dat toch altijd zoveel kosten?

Afijn, een mooi bloemetje dus, dus tijd om zoek te gaan naar dé foto, de stapel foto's uit de kast gehaald en lekker zoeken. En toen vond ik er één die compleet langs mij heen is gegaan, gewoon gemist, de school-portret-foto van vorig jaar.
Ik snap van geen kanten hoe dat heeft kunnen gebeuren *arghhh*.

De portretfoto van dit jaar staat op mijn netvlies gebrandt, zo'n foto dat je denkt .... kind waarom heb je je haar nou zo gedaan. Ze wordt ouder en laat zich niet zomaar meer de wijze lessen van haar moeder voorschrijven, gewoon lekker je eigen zin doen en hup je haar naar één kant op een manier die eigenlijk niet Lisanne is.

Ok, genoeg over het drama van de schoolfoto van dit jaar. Terug naar de school-portret-foto van vorig jaar, jezus zeg .... is die schoonheid mijn dochter. Komt dit geweldige bekkie ergens uit een celletje van mij? Ik vind hem prachtig, gewoon helemaal de Lisanne die ze vaak is.

Tegelijkertijd heb ik dubbele gevoelens over het missen van de foto, ben ik vorig jaar dan echt helemaal van het pad geweest, hoe heb ik deze foto op kunnen bergen terwijl mij er niets van bij staat, ik snap er echt niets van.

Ben wel blij dat ik hem alsnog gevonden heb...



By the way the title zegt dus You at eight. Onderin staat een kort tekstje: Ogen vol met pret, een lachende mond, prachtig mooi haar .... dat ben jij met 8 jaar.

Elen, bedankt voor je prachtige sketch (ben nu bezig met de accolade sketch).

Drempelvrees

't is niet waar, nee, kanniet, bestaatniet, toch wel ..... ik heb zowaar voor het eerst sinds een jaar gefreubeld!!!

Mijn gos zeg, wat een drempelvrees. Ik wilde wel maar ik durfde het nog even niet aan. Scrappen is toch iets waar je gewoon lekker de tijd voor moet nemen en wat je niet even tussendoor doet, althans .... niet als je een jaar niet gescrapt hebt.

Het was onwennig want naast dat ik een jaar niets heb gedaan is mijn scrapzolder inmiddels bezet door mijn dochter en ben ik een etage lager terecht gekomen. Alles heb ik dus ergens vorig jaar braaf uitgepakt en netjes opgeborgen, er gewoon verder niet naar gekeken dus echt praktisch was en is het allemaal niet.

Na een half uurtje neuzen zag ik nog 2 ongebruikte scrapkits liggen *schaam* en daar zat nou net bij wat toch wel erg mooi combineerde. Hoewel ik een beetje een houding heb van : "eerst de oudere (lees: andere) spulletjes gebruiken" heb ik dat vanavond gewoon niet gedaan. Het was al moeilijk genoeg en als ik dan eerst bergen papier moet gaan doorspitten.

Voordat ik zover kwam als vanavond heb ik natuurlijk weken gewerkt aan het overwinnen van mijn drempelvrees, hoe begin je in hemelsnaam weer. Bergen foto's, teveel keuze aan materialen en gewoon even niet de *ping*-ideeen. Ik heb dus maar even flink gelurkt op het internet, op zoek naar iets van dares of sketches. Nou dat valt dus even niet mee, er is toch behoorlijk veel veranderd ... meer richting de kaarten enzo en daar heb ik geen zin in. Ik wil herinneringen vastleggen en niet iets maken om op te sturen.

Uiteindelijk kwam ik op Pencillines terecht en de eerste sketch (nr.94) leek mij wel wat, niet te moeilijk en heerlijk veel verschillende papiertjes combineren. De tweede en derde sketch (ik ga gewoon maar van de laatste naar de voorlaatste enzovoorts) liggen al klaar voor morgen.

Geloof dat ik het weer te pakken krijg (moest mezelf echt even bedwingen om niet direct on-line te gaan snuffelen naar allemaal nieuwe spulletjes). Ik geloof dat we toch hard dringend en erg nodig in de vakantie een dagje scrap-shoppen moeten gaan inlassen.

Tja, en wat voor een relevante informatie zal ik geven over de layout. Gewoon heerlijk relaxen in heaven en zelfs mijn meisje van (toen) 7 (okt. 2006) kon een momentje stil liggen, geloof mij dat komt niet vaak voor bij datzelfde meisje.

B-52's

Voor mijn verjaardag kreeg ik van 2 vriendinnen een kaartje voor het concert van The B-52's dat gisteren in Paradiso was. Gewoon zo'n avondje naar een concert zoals we vroeger wel vaker deden.

Ze konden niet helemaal inschatten of ik het kadootje wel helemaal geweldig zou vinden, nou ..... toen ik de ticket kreeg vond ik het drie keer helemaal geweldig.

De band die zo'n 20 jaar geleden ervoor zorgde dat je gewoon pret kon hebben door er naar te luisteren, met een zanger die eigenlijk zingend praat of pratend zingt en een veel te gewoon uiterlijk heeft voor de band, met een zangeres die een zeer eigen stijl van dansen heeft en een nog eigener gevoel voor ritme, met dames met heel bijzondere stemmen en hun nog bijzonderder suikerspin-kapsels.


Het was gigantisch geweldig, gewoon een heerlijk feestje. Ze zijn niet echt van wereldberoemd maar toch wel zo bekend dat Paradiso uitverkocht was. The B-52's is een bijzondere band, ze blinken niet uit in hun muzikale prestaties, ze passen eigenlijk niet in een rijtje met muziekgenres. Het valt niet onder rock, pop, new wave of wat voor stroom dan ook, gisteren hebben we het ingedeeld onder de noemer party-pop of misschien nog wel pret-pop.

Het zijn gewoon een stelletje apartelingen die op een heel creatieve manier omgaan met woorden, wanneer je de teksten gaat vertalen kom je de meest grappige en bizarre zinnen tegen.

Gewoon muziek waar je niet over na moet denken maar waarvan je gewoon vrolijk moet worden.. Klik hier voor het beluisteren en bekijken van hun nieuwste single.

Baal als een stekker

Jemig zeg, wat is de dag toch lekker verlopen maar niet heus dus.

Vannacht weinig geslapen, ik lag al laat in bed en werd na een uur slapen wakker van een soort van nachtmerrie. Ik ben mijn bedje maar uit gegaan en heb even beneden wat gelezen om mijn hoofd leeg te krijgen. Het resultaat ... ik werd vanmorgen gebroken wakker.

Ach, dat is iets waar ook wel overheen te komen is dus een beetje rustig aan maar vandaag. Het voelde gewoon niet goed maar om nou bij de pakken neer te gaan zitten.

Rond een uurtje of 11 werd de post bezorgd en toen werd ik gewoon helemaal even blij. De bedels voor mijn armband lagen op de mat. En dan ook niet zomaar bedels .... er zit 1 hele bijzondere bij.

Ter herinnering aan mijn vader heb ik na lang wikken en wegen een asbedel in de vorm van een mini-urn besteld. Mijn vader is gecremeerd en om hem altijd bij mij te hebben, heb ik vorige week besloten om het op deze manier te doen.

De klomp-bedel is een andere emo-bedel. De scheldnaam van de familie van mijn vader is "De Klompjes". Een stukje familiegeschiedenis hangt dus aan mijn pols. De camera bedel vond ik gewoon geweldig.

Goed, om weer even de draad op te pakken terug naar de asbedel. Bij de bedel zat een instructie:

Aangezien ik zo even blij werd van dit kadootje heb ik de bedels direct aan mijn armband toegevoegd. Je kent dat wel, zo'n houding van duh ... ga mij even lekker vertellen wat ik moet doen, ik weet het beter en heb echt geen papiertje met instructies nodig en dat lijmen ... ja dat doen we wel als de as er in zit, logisch toch?!!

Rond 12-en ben ik Lisanne gaan halen en thuisgekomen wilde ze de nieuwe bedels bewonderen, en toen aaaarggghhhh.......

G*dver de getver de shittemetit en alles wat ik maar aan zelf-stupiteiten-verwensingen kon bedenken. Oh..... damn wat ben ik toch een nono, een dodo en een giga-grote muts geweest. De bedel was nog maar half aanwezig. Ik kan niet in woorden beschrijven hoe ik me voelde maar geloof me het was niet best.

Ik ben teruggelopen naar school, ik ben weer teruggelopen naar huis en dat heb ik zo'n keer of 6 gedaan. Tijdens het lopen bleef ik maar wachten op zo'n tekenfilm-moment, zo'n moment van *bling* hier lig ik, niets, naddah, noppes. Gewoon niets glimmends op de 300 meter van hier naar school, foetsie...

Hoe vaak ik blijf herhalen dat het geen werelddrama is, vind ik het wel een werelddrama. Ok -de as zat er nog niet in, ok - het is te vervangen, ok - de bedel was "maar" 37,50 (zomaar weg, foetsie, hé getver), ok - er gebeuren ergere dingen in de wereld, ok - ik kan dus domme dingen doen, maar ondanks dat baal ik als een stekker!

Het hangt in de lucht

Het hangt in de lucht, ik ruik het al van ver, 't is bijna zo dichtbij dat je het aan kan raken. De vakantie zit er aan te komen!

Nog maar een paar daagies school, woensdag begint voor Lisanne de vakantie.
Harald zit sinds vorige week met zijn neus in, tussen en op de vakanties, de pendels zijn weer begonnen. Eigenlijk een beetje andersom want hij heeft volop werk met iedereen die maar vakantie heeft.

Harald vertrekt morgen en zal de komende weken maar af en toe thuis zijn. De komende weken zijn voor hem als volgt: vrijdag vroeg in de middag weg, zondag laat in de middag thuis, maandag vroeg in de middag weg, woensdag laat in de middag thuis, vrijdag vroeg in de middag weg en zo 6 weken door.
Ik vind het voor hem heftig, hij kijkt er naar uit. Hij vindt het voor mij heftig en ik kijk er op mijn beurt naar uit.

De komende week wordt het even anders dan het normaal gaat. Lisanne mag de voordeur uit naar school, ze blijft over en 's middags mag ze helemaal alleen naar huis. Ik ga gewoon naar mijn werk maar ga iets eerder naar huis. Het zal vreemd zijn om thuis te komen .. geen hussie thuis, geen hussie die het eten kookt, gewoon met zijn tweetjes.

Het klinkt als niet echt bijzonder maar voor ons is het wel bijzonder. Harald en ik werken allebei parttime maar dan zodanig parttime dat er altijd 1 van ons thuis is. Doordeweeks is hij thuis en in het weekend werkt hij. Ik werk 4 dagen doordeweeks en ben het weekend thuis. We zijn zo gewend geraakt aan het niet bezorgd hoeven zijn over het reilen en zeilen thuis.

De week erop wordt het nog specialer, Lisanne gaat namelijk een paar dagen mee met mijn broer en zijn gezin naar de camping. Het is voor het eerst dat Lisanne langer dan 1 nachtje weg zal zijn van huis zonder ons. Ik kan onmogelijk 6 weken vrij krijgen en dus kon het niet anders. Ik heb wel een compromis voor de week erop kunnen sluiten, die week kan ik vanaf huis werken.

Maar goed, die week ervoor ben ik dus gewoon alleen thuis. Dat is mij de afgelopen 10 jaar niet meer overkomen en ik ben benieuwd hoe het zal voelen. En daarna ...... dan is het voor mij ook vakantie. Twee weken samen met Lisanne en dan twee weken naar Zweden met zijn drietjes.

Zoals ik al zei ... ik kijk er naar uit.

even uitwaaien

Vanmorgen, na het ontbijt op bed waarmee Lisanne mij verraste, zijn we even gaan uitwaaien op het strand. Niet echt superbijzonder maar gewoon even lekker met zijn tweetjes wat lopen.