Gedachte-dingetjes

Pff ... had eigenlijk willen schrijven over leuke gedachte-dingetjes maar kan het niet. Mijn hoofd zit vol, eergisteren is een neef van mij overleden. 1 jaar jonger dan ik en met veel plannen in de planning, zo is zijn vrouw zwanger terwijl ze de laatste alleen maar bezig konden zijn met zijn ziekte en de aftakeling van zijn lijf en leven.

Je hebt er niets over te zeggen, je hebt weinig invloed op wat er gaat gebeuren. 3 maanden geleden hoorde ik dat hij ongeneeslijk ziek was en toen al gebeurde er iets met mij. Ik realiseerde me dat iedereen eigenlijk heel kwetsbaar is en dat er een kans bestaat dat ik mijn wijze lessen niet aan mijn dochter kan vertellen. Om het gevoel een plek te geven ben ik aan de slag gegaan, ik heb de gevoelens op papier gezet, niet zomaar schrijven nee ... een scrapprojectje waar ik tot de dag van vandaag zo blij mee ben. Ik ben blij dat ik iets heb gemaakt voor mijn dochter dat puur uit mijn hart komt, waarvan ik hoop dat ze het haar hele leven zal koesteren.

Ik heb de foto's van het boekje hier geplaatst, zodat je een kijkje kan nemen. Nu zijn dood een feit is heb ik opnieuw gevoelens die ik niet van mezelf ken, ik probeer het te relativeren maar vindt het doodeng om te weten dat dood gaan niet bij oud zijn hoort. Ik heb vanmiddag een layout gemaakt waarin ik het van me af heb geprobeerd te schrijven.

Ik ben volop bezig met het scrappen over mezelf, het is belangrijk voor me geworden. Het geeft me het gevoel dat ik iets achterlaat waarmee mijn dochter mij kan leren kennen mocht er iets gebeuren. Voorlopig ben ik nog wel zo positief dat ik met een glimlach bedenk dat we het gewoon over een paar jaar, gezellie op de bank, door gaan bladeren en misschien serieus gaan zitten wezen bij dit soort layouts maar ook weer in een deuk kunnen liggen om andere layouts.

Beyond Appearances Challenge #9

Hieronder het resultaat van de challenge Passion voor het Beyond Appearances blog. Het onderwerp was dus passie. Tja, wat moet je daar nou over vertellen, wat wil ik kwijt over mijn passies. Sterker nog ... heb ik passies? Ik ben een doodgewone Hollandse meid die bezig wil zijn met mijn leven, soms ben ik fanatiek maar gepassioneerd is niet een beschrijving die ik bij me vindt passen. Uiteindelijk heb ik een layout gemaakt over iets wat ik elke dag doe en ook elke dag wil blijven doen, surfen op het Internet:

Ook zóveel moeite met kiezen?

Deze is geweldig: www.stomwijzer.nl. Eindelijk verrassende vragen en misschien ook nog wel een verrassende uitslag.

Ziek ben ik ervan ....

jeetje zeg, wat eet ik me misselijk aan de klaasbrokken van Francien (stukjebijbeetje - klaasbrokken).

Dit is het meest verschrikkelijke, ernstig foute recept dat ik geprobeerd heb. Niet doen dus, vooral niet doen (en echt niet doen als je zo'n zoetekauw ben als ik).

Don't try this at home.

Sorry, moet nu echt even een bakkie gaan zetten om het volgende klaasbrok weg te spoelen :)

Dutch Dares #1

Mag ik even voorstellen ....

Hyperpiet:

Nog 1 nachtje slapen en eindelijk dan komt ie. Pffff, wat duurt wachten lang, te lang om nog goed te onthouden welke giga kadootjes ze wil hebben (en het zijn er veel en het worden er steeds meer). Vanmiddag heb ik eindelijk toegegeven aan haar wil voor een Pietenpakje, ik moest ook wel van mezelf. Het is iets dat ik nog even niet wil weten maar ik heb het sterke vermoeden dat ze volgend jaar een andere kijk op de sint & piet wereld gaat hebben.

Van de week vroeg ze het:
=Mama, is Sinterklaas echt (Ik verplaats me naar de keuken om geen oogcontact te hebben zodat ik mezelf niet verraad)
=Wat is dat nou voor vraag, wat denk je zelf (ik probeer niet te liegen)

=Wietske en Nina zeggen dat ie niet bestaat.

=Hoe kan iemand niet bestaan als hij er toch is? (ik zie een groot vraagteken verschijnen boven Lisanne's hoofd)

=Lisanne, heb je weleens een spook gezien?
=Nee.
=Nou, die bestaan niet.
=Ooooh, okay.. (een groot vraagteken verschijnt boven mijn hoofd maar ik geloof dat we voor nu wel weer even klaar zijn)

En onze plannen voor morgen:
Koud worden op straat, heel hard Piet, Piet, Piiiieeeettt, roepen naar donkere kerels, snoep aannemen van vreemde mannen, stiekem in je zak stoppen en doen alsof je nog niets hebt gekregen en dan heerlijk thuis met een beker warme chocolademelk de buit gaan bekijken.
O, ja ik ga 's morgens eerst het decemberspektakel van Francien maken (zie links rechts en dan iets van een week geleden), lijkt me een goed begin van de dag.

Layout Elsie Challenge #14

Hieronder mijn layout voor de Elsie Challenge #14 van de club van Yvette bij Clubs.nl (blijft toch mijn vertrouwde stekkie: http://www.clubs.nl/community/default.asp?clubid=173339. Ik plaats hem even hier zodat degene die willen weten wat de swirls in mijn leven zijn hem even wat groter kunnen zien. Ik plaats hem nu ongeveer voor de tigste keer want op 1 of andere manier vergroot die niet, mocht het nu nog niet lukken dan kan je naar mijn foto-site via de link aan de rechterkant (layouts - challenges).
Ben net bezig geweest met de challenge van Dutch Dare en ik vind hem gaaf. Ik zal hem morgen even bij daglicht fotograferen, scannen haalt net de randjes niet en soms geeft dat een vertekend beeld. Zal wel even stiekem wat vertellen: hij is rood, kostte nagenoeg niets, geeft een wijze levensles en heel veel restjes papier hebben een nieuwe bestemming.

briefgeheim

Gisteren was ik zomaar weer even wat rondslingerende spulletjes aan het opruimen toen mijn oog op een notitieboekje van Lisanne viel. Ze had er 's middags in geschreven en ik kon het niet laten (vergeef me Lisanne als je dit later ontdekt ), ik moest even kijken en toen ik het zag sloeg mijn hart een slagje over. Op een mooi blaadje staat in een mooi handschrift:

"Ik wou dat ik een zusje hat".

Ai, oei en nog meer van die kreten. Mijn hart kromp samen en ik kreeg een heel bijzonder eng gevoel. Wat is dit moeilijk zeg, ik die zo stellig overtuigd ben van het genoegen om 1 kindje te hebben gekregen wordt even met mijn neus op feiten gedrukt die ik eigenlijk niet wil kennen. Dit wordt de komende tijd flink prakkedenken over de voors en tegens. Pfff ... dat zal niet mee gaan vallen.

Happy Scrappy

Het begint laat te worden, half 1 en net besloten om zo het mandje in te gaan kruipen. Eindelijk had ik vanavond weer tijd om de gedachten creatief los te laten. Het was me het weekje wel zeg en veel ontspanning heb ik niet kunnen vinden. Het is vreemd maar de laatste tijd is mijn enige ontspanning even lekker scrappen. De rest van de dag heb ik het hol-ren-en-vlieg gevoel (en dat is niet altijd terecht hoor). Het is gewoon even te veel van het goede, eigenlijk ben ik constant bezig om te denken aan dingen waar ik aan moet denken en lekker relaxt (hoe schrijf je dat in hemelsnaam) kan ik dat niet vinden. Er is altijd wel wat te doen, zowel hier als op mijn werk en soms krijg ik het machteloze gevoel dat alles op mij wacht. Soms bekruipt mij het gevoel dat iedereen maar verwacht dat ik rekening met hun hou en soms gilt er een stemmetje in mij, wie houdt er rekening met mij? En vanavond was het stemmetje stil, ik hield rekening met mezelf, ik heb even fijn zitten freubelen aan een layout over mezelf....

Challenge Beyond Appearances #8 - Style:

Moppetop is weer thuis!!

We zijn weer thuis, vanmiddag rond een uur of 3 kregen we te horen dat we naar huis mochten. Ik had net een bericht op de ziekenhuiscomputer zitten tikken dat ik de hoop op vandaag naar huis al had opgegeven maar had het op 1 of andere manier gewist voordat ik het kon bewaren (dat toetsenbord grrrrr.....). Kwam ik terug wist Lisanne vrolijk te vertellen dat ze naar huis mocht, we moesten nog wel even op de dokter wachten (en wat duurt wachten dan lang). Na een uur kwam ze eindelijk en vertelde dat de uitslag van het onderzoek binnen en volgens de technische berichten positief was, zo positief (dat ik het negatief vond) dat er een bacterie gevonden die de nierbekkenontsteking veroorzaakt. heeft. Door de antibiotica van de afgelopen dagen (3 van die giga-grote spuiten via het infuus) was het ontstekingsgehalte in het bloed afgenomen. Kortom, we mogen thuis een week lang een dubbele dosis antibiotica geven. Wel moet er volgende week nog een urine onderzoek plaatsvinden en moeten we half december terug voor controle. Over een half jaar wordt er een röntgenfoto gemaakt van haar nieren. Het is namelijk nu nog niet te zien of haar nieren schade hebben opgelopen, over een half jaar kunnen ze zien of er littekenweefsel is en dan concluderen of ze onder controle moet blijven. Kortom, we zijn er nog niet helemaal. Ik ben blij dat ik vanavond eindelijk weer in mijn eigen bed kan slapen, ik ben zoveel mogelijk bij haar gebleven en moet zeggen dat ik behoorlijk moe ben. Je blijft toch steeds bezig met haar en het lijkt tegen de regels in van het moeder zijn om langer dan een half uur weg te gaan. Gelukkig was de noodzaak er ook niet, Lisanne is tenslotte mijn enige kindje en ik had mijn werk gebeld dat ik er niet ben zolang zij niet in orde is. Blijf morgen nog even lekker thuis om eerst even uit te slappen en daarna gewoon weer even de orde terug te vinden. Wat Lisanne betreft, die stond vanavond al haar kuren en kunstjes weer op te voeren, voor het gezicht zit het met haar dus helemaal top. Nu nog gewoon even mak aan doen zodat moeders (en vaders) het vertrouwen weer terug krijgen. Ze mag zich de komende dagen even heerlijk, tot vervelends toe, stierlijk gaan vervelen met de (bijna) gehele collectie Diddl spullen najaar 2006 die haar vader (oké ik ook een klein pietsie beetje) toch maar even voor haar heeft gekocht. Ach, je kan ze op zo'n moment toch niet té veel verwennen ....

Moppetop ligt in het ziekenhuis

Even snel een berichtje vanuit het ziekenhuis, Lisanne is gisteren opgenomen (zit nu achter een internet zuil met een @#$-toetsenbord, wil je niet weten). Ik vertrouwde het gisteren niet en ben naar de dokterspost gegaan en doorgestuurd naar hier. waarschijnlijk nierbekkenontsteking. Zelf is ze behoorlijk vrolijk en komt niet echt ziek over.

Moppetop is ziek

Wat kan je als moeder doen als je kindje ziek is? Normaal gesproken kan ik Lisanne behoorlijk vertroetelen als ze zich niet zo lekker voelt maar dit keer is het even anders. Lisanne had gisterochtend al last van plassen, voor ze naar school ging is ze in een half uurtje tijd 3 x naar de wc geweest. Ze klaagde niet echt dus heb ik haar gewoon naar school gebracht, om 10 uur werd ik gebeld: Lisanne voelde zich niet zo lekker en trok een beetje bleek weg, of ik haar op wilde komen halen.

Tuurlijk doen we dat, een meisje dat ziek is hoort lekker thuis te zijn. Uiteindelijk bleek, toen ik haar haar in haar pyama hees, dat ze de wc niet op tijd had kunnen halen en tja, dan zit het allemaal niet zo prettig. Het leek allemaal wel mee te vallen, ze lustte nog snoep, ze kon zich prima vermaken met een boek en de tv, ik had er goede hoop op dat het vandaag over zou zijn. We zouden immers naar de Kreadoe gaan met zijn tweetjes.

Vanmorgen bleek dat het anders was, ze kroop bij me in bed toen papa-lief opstond om naar zijn werk (6 uur!) te gaan. Toen ik om half 9 opperde om maar eens de dag te begroeten was Lisanne het niet helemaal met mij eens, ik moest zelf maar even gaan, zij bleef nog even liggen. Na een ontbijtje op bed (brood ging niet helemaal op) ben ik er nog even naast gedoken (wat een weelde). Om half 11 zijn we samen uit bed gekropen en na een half uurtje hebben we besloten dat we maar niet op stap moesten gaan. Na wat heen en weer gehol naar de wc en een aantal misgegane pogingen voelde ik opeens dat ze koorts had. Best wel vreemd, de diagnose blaasontsteking leek mij terecht maar hoort daar koorts bij? 's Middags toch even mijn moederlijke overredingskrachten gebruikt om de temperatuur eens te meten, tjeetje zeg 39.9. Twijfels of ik een dokter moet bellen, ze kijkt nog helder uit haar ogen en dat is eigenlijk meestal mijn meetpunt. Ze drinkt goed, ze eet weinig, ze heeft weinig wensen dus hobbel ik maar een beetje rond in huis (mijn scrapspullen heb ik maar naar beneden gehaald zo kan ik af en toe even knutselen en tegelijk in de buurt zijn), ze wil eigenlijk gewoon lekker op de bank liggen en wil helemaal niets horen van een dokter.

Ik heb een sinaspril gegeven om de koorts wat weg te krijgen, ze heeft even lekker gedouched (jaaah .... die kunnen we al weer een weekje gebruiken) en weer terug op de bank. Nu ligt ze alweer 2 uurtjes in ons bed (Harald blijft tot morgenavond weg, hij baalt ervan .. is ongerust dus belt regelmatig, ze mag dan altijd 1 nachtje bij mij slapen) en ik vind het toch zielig. De koorts is gelukkig gezakt naar 38.7.

Ze is even een hoopje kind dat gewoon af en toe bij me wil kruipen, even wil huilen en even vastgehouden worden. Nou meisje, dat gaan we de komende daagjes dan maar veel doen.