Layout voor Designing with Color

Halloween en een stille boodschap

Gisteren kwam Zoë spelen. Zoë zou 's avonds halloween gaan vieren in haar wijk en had gevraagd of Lisanne meewilde. Nou die zag die verkleedpartij wel weer zitten. Bijgaand de resultaten van een moeder die wel van een schminkpartijtje houdt.

Op 1 of andere manier probeert deze snorremans (eigenlijk een vrouwtje maar dat klinkt niet) me iets te vertellen.

Zou ik te laat naar bed gaan of zou ik iets te vaak achter de pc kruipen als ik de avonden in het weekend voor mezelf heb?

Duh zeg ... en ze wordt groot

Gisteren een dagje herfstvakantie-vrij genomen om samen met Lisanne de stad in te gaan. Tja, het weer slaat om en de winterkleren van Lisanne zijn te klein. Heerlijk naar Haarlem toe en er gewoon een dag voor uittrekken, sinds anderhalf jaar is dat een beetje een moeder-dochteruitje. Gewoon overal kijken, geen haast, koffieleuten als we zin hebben en soms een beetje gek doen.

De eerste buit was een Diddl schrijfblok, we hebben er de halve stad voor moeten doorlopen maar juffie had haar zinnen vorige week al gezet op dit exemplaar. Het belangrijkste hadden we, de rest was bijzaak, op de lunch bij McDonalds (en het speeltje in het happy-meal) na.

Na wat gepas hier en daar van moeders, gezucht hier en daar van dochters, zijn we uiteindelijk bij H&M belandt.

Wat is dat eigenlijk een geweldige winkel en eigenlijk ook helemaal niet. Ik weet niet hoe ze het doen maar vaak zijn een paar grepen in het rek voldoende om een aantal geweldig leuke combinaties te maken. Mocht je de ene kleur niet leuk vinden dan hebben ze het ook nog wel in 4 andere kleuren.

Het enige dat vaak tegenvalt is het overige publiek. Ik sta er iedere keer weer van te kijken hoe onbeschoft sommige mensen zijn. Op 1 of andere manier moet het aan H&M liggen, het is me vaker opgevallen, het roept een gevoel op dat het gratis is en dat dus alles mag.

Sta je netjes in de rij voor een paskamer stormt er 1 of andere tuthola voorbij met de vraag of alle hokjes bezet zijn, duh zeg ... ik sta daar gewoon even lekker mooi te zijn!

Ben je eindelijk aan de beurt, stap je een hokje in dat volhangt met hangers, in een hoek ligt een berg kleding en een aantal van die verf-beveiligings-dingen en afgetrokken bonnetjes ernaast, de dame voor je draait zich nog om en meldt: dat lag er allemaal al. Duh zeg, terwijl Lisanne aan het omkleden was heb ik de reut maar bij elkaar geschraapt en bij de kassa neergelegd. Kom je terug, staan er 6 zuchtende moeders je kind in haar kleren te kijken, terwijl ze op hun arm 6 x zoveel hebben als dat wij bij ons hadden, nog een keer duh zeg....

Goed, na een supersnelle omkleedmarathon geweldig leuke kleren uitgezocht voor Lisanne, het is toch schrikken hoe groot ze al is. We mogen nu neuzen tussen de echte meidenkleren en heel even moest ik naar de kleine maatjes kijken, wat een snoezige dingen ... ik weet niet of ik al klaar ben voor het grotere werk ... Lisanne wel, die vond het geweldig. Afijn, een arm met stoere truitjes, broeken, rokken, leggings en aanverwante artikelen op naar de kassa. Even de spullen neerleggen om een krampaanval in mijn hand te voorkomen, draai ik me om staat er iemand in "onze spullen" te snuffelen, ik graai het snel weg en zie haar denken... Duh zeg,wat onbeschoft!

En daarna .... op naar V&D, want dit moest gewoon even:

Waarom

Mijn moeder heeft er zes, mijn oma had er acht, mijn schoonmoeder drie, mijn ene zus vier, de andere twee. Mijn oudste broer heeft er drie, de middelste ook, de jongste ook maar die zijn niet van hemzelf. Mijn vriendin heeft er geen-één, haar zusje twee, ik heb er één en de buurvrouw ... die heeft er vier. En aan die laatste zou ik willen vragen ... waarom?
Waarom heb je er vier als je zo vaak tegen ze schreeuwt, zodanig dat ik me afvraag of het allemaal goed belooft te gaan.

Moest dit even kwijt, ik snap het niet, een kind is of wordt toch meestal een afspiegeling van jezelf ... zou ze dat weten?

En gewoon even om te showen, mijn nieuwste layoutjes:

Het opgeruimde gevoel

Zo, beneden is gedaan, weer helemaal spik en span ... althans op een hoopje badkamerspul dat in dozen in de kamer staat na. We (lees Harald in plaats van we) zijn bezig met de badkamer en dan ook echt bezig, alles is eruit geweest, alle leidingen zijn vervangen, de vloer is gedeeltelijk uitgehakt, de wc is weggehaald dus helemaal echt alles. Vorige week is Harald begonnen aan de opbouwfase en iedere dag is het weer een verrassing wat hij allemaal weer heeft kunnen doen. Het mooie van de opbouwfase is dat het resultaat zichtbaar wordt en alles veel sneller lijkt te gaan. Kortom, nog even en dan kunnen we gewoon weer thuis onder de warme douche staan, kan er bijna niet op wachten.
Afijn, beneden is het weer spik en span, zo'n verbouwing brengt natuurlijk met zich mee dat het even niet gaat zoals het normaal hoort te gaan en ongewild worden de meeste ruimtes in huis betrokken bij de verbouwing. Vanochtend dus even flink aangepoot en alles beneden weer schoongeboend en dat geeft me toch een opgeruimd gevoel, heerlijk, daar kan ik gewoon even fijn en prettig van genieten. Ik kan niet tegen rommel of chaos, ik verlies het overzicht en daarmee mijn controle-gevoel. De afgelopen weken was het dus een zooitje in mijn hoofd .... nog even en dan ga ik, een hele avond lang, in een op-en-top badkamer heerlijk de chaos in mijn kop ordenen, kan er bijna niet op wachten.

Goede voornemens!

Ik geef het toe ... het is wat bijzonder om het over goede voornemens te hebben in oktober toch ga ik het doen.

Ben alweer een klein weekje thuis na onze geweldige vakantie. Het was heerlijk, een weekje uitpuffen van een druk jaar, lekker genieten van elkaar en genoeg tijd hebben voor elkaar. Tegen alle principes in hebben we een appartement gehuurd in een resort, zo een waar alles is wat je nodig hebt, alles is er te krijgen, genoeg afleiding omdat er bergen mensen rondlopen, keuze genoeg om 's iedere avond weer heerlijk te eten, keuze genoeg om te kiezen waar we konden poedelen en heerlijke terrasjes om te genieten van het zonnetje. Kortom, het voelde erg decadent maar ik heb er op en top van genoten.

En dan ben je weer terug ..... een week lang nagedacht en eigenlijk ook niet nagedacht (nou ja ... niet denken over de dingen waar je normaal gesproken aan moet denken). Nagedacht over hoe heerlijk het is om met je gezinnetje tijd door te brengen, nagedacht over hoe heerlijk het is om niets te moeten, nagedacht over hoe goed we het eigenlijk hebben, nagedacht over het leven en over jezelf ..... en tot de conclusie komen dat het toch echt wat gezonder moet. Ik ben te zwaar, natuurlijk heb ik de hele week tegen mezelf zitten vertellen dat het wel meeviel en heb ik de hele rondgekeken naar anderen waarvan ik vond dat het veel ernstiger is dan met mij. En toch ... ik kan mezelf niet mooi vinden met weinig kleren aan, het is beter geweest en moet weer beter worden. Ons gezamelijke voornemen is immers om volgend jaar opnieuw zo'n vakantie te gaan boeken en daarom ben ik alvast begonnen met de goede voornemens .... ik ga voor een maatje kleiner.
Geloof nou niet dat dit het enige voornemen is want anders had ik genoeg gehad aan een dag nadenken! Ik ga meer bewegen, gewoon om me beter te voelen, ik ga het rustiger aan doen op mijn werk, gewoon om me beter te voelen, ik ga me niet zo druk meer maken over een schoon huis, gewoon om me beter te voelen, ik ga soms gewoon eens even heerlijk ongestoord scrappen, gewoon om me beter te voelen.

En 1 van die voornemens heb ik inmiddels tot uitvoering gebracht: