Hej så länge

Ready to take of

Tot ziens ofwel Hej så länge.

Ondenkbaar

Ik las vanavond de blog van Fleur, ik kom er normaal gesproken een paar keer per week. Maar sinds deze post kijk er meerdere keren per dag om te zien of er verbetering zou zijn opgetreden. Ik heb zoveel aan haar gedacht de laatste dagen, het is zo ondenkbaar dat zoiets heftigs gebeurd terwijl je in de volle bloei van je leven bent.

Helaas .....

Zoveel te doen

Ooit was ik fan van Toontje Lager. 1 van hun hits is Zoveel te doen en dat is hoe ik me voel.

Hoe vakantie voor anderen een zee van rust en tijd is, ik leg mezelf altijd veel te veel to-do's op. In het begin valt het wel mee, een beetje huishouden, een beetje leuk, een beetje ontspannen en dan opeens kijk ik om me heen en zie her en der krabbels op losse papiertjes. Vervolgens ga ik er even voor zitten en bedenk dat ik even in een week tijd zowel de benedenvloer als de bovenvloer helemaal heb uitgemest, opgeruimd, afgestoft en schoongemaakt heb. De leuke voornemens zijn een beetje ver naar de achtergrond verdwenen, ai!

Dit jaar is het extreem, de afgelopen periode heeft ervoor gezorgd dat ik steeds meer dingen los moest laten om mezelf overeind te houden met als gevolg dat er heel veel Zoveel te doen is.

Om van de krabbels her en der een beetje weg te krijgen heb ik ons van-alles-en-nog-wat-bord in de keuken vorige week maar even de functie van to-do lijstje gegeven.

De maandag is leeg en blijft leeg want de eerstvolgende maandag zijn we onderweg naar Zweden en ik beloof het heilig .... ik zal geen lijstje meenemen.



(ik zie nu net dat Lisanne de zaterdag heeft ingepland .... een heel goed plan!)

En omdat foto's nu eenmaal ingeplakt moeten worden en ik er nog heel van heb liggen en ik mezelf heb voorgenomen om mijn dochter later haar herinneringen mee te geven op een creatieve manier heb ik mij daar ook even mee bezig gehouden.

On my mind

Jeetje zeg, het laatste berichtje van Fleur laat mij niet los. Ik ken Fleur alleen via mijn en haar blog maar voel zo met haar mee. Het drukt je neus op feiten waar je het bestaan niet van wilt weten ....

Rare snuiter #2

Ze worden met de dag gekker die poezebeesten van mij. Dit grote grijze bakbeest is mijn A3 printer, het gevlekte apparaat is Lizzy.

Normaal snap ik altijd wel iets van de houding van mijn poezebeesten, deze hint ontgaat mij compleet.

Jullie enig idee?

Archeon

Vandaag zijn we een dagje op stap gegaan. Lisanne, Anna en ik hebben ons de hele dag vermaakt in Archeon.

De weergoden waren ons verschrikkelijk goed gezind, het was heerlijk weer.

Ik was er nog niet eerder geweest, de 2 meiden wel. Ik vond het geweldig leuk, interessant en vooral mooi. Ik hou wel van die vroegere tijden. Ben totaal niet romantisch maar als ik in dergelijke plekken rondwandel word ik verliefd op de tijd die daar wordt nagespeeld.


We hebben gekeken, we hebben dingen gedaan, we hebben het prima naar ons zin gehad.

Dozen vouwen en jankmomentje

Tjeetje zeg, vanavond zaten Lisanne en ik wat opbergdozen van Ikea in elkaar te freubelen om de kaarten van Harald een mooi plekje te geven.

Harald heeft behoorlijk wat wegenkaarten van behoorlijk wat landen in de wereld (tja, hij komt nog eens ergens, is nu onderweg naar Kroatië) en die staan gewoon in zijn kamer. Nou ja, kamer?!!! Tjeetje, dat is het enige plekje in huis waar ik mij niet mee bemoei, nou ja, mijn bemoeienis bestaat uit het dichtdoen van de deur.

Gereedschap, oude meuk, stof, zooi, kasten (waar het gereedschap dus in zou moeten liggen maar dat doet het niet) en nog veel meer dingen die allemaal op de grond liggen en staan, ik overdrijf niet als ik zeg dat er in het midden een pad van een centimeter of 30-40 vrij is.

Goed, om hem te verrassen hebben we (Lisanne en ik) besloten de kamer op te gaan ruimen. Dus kastje gekocht, opbergdozen gekocht en de eerste stappen zijn gezet.

Vanavond heb ik de kast in elkaar gezet en saampjes hebben we de platte pakketjes gevouwen tot mooie donkerrode dozen die een geweldig geheel vormen met de gestreepte tijdschrifthouders.

Tijdens het vouwen van de dozen stond er iTunes aan en opeens .... werden we stil en begonnen we te sniffen en te huilen. iTunes was aangekomen bij het nummer Avond van Boudewijn de Groot.

Aan dit nummer hangen zoveel herinneringen.

Zowel de kist van mijn moeder als van mijn vader zijn door mij en mijn broers en zussen de kerk uitgereden op dit nummer.

In eerste instantie was het uitgezocht voor mijn moeder, de eerste 2 zinnen sloegen helemaal op haar: "Nu hoef je nooit je jas meer aan te trekken en te hopen dat je licht het doet".

Mijn moeder heeft heel wat kilometers afgelegd op haar fietsje en o zo vaak was haar licht kapot en maakte mijn vader het, brommend en al, weer.

Mijn broer kwam destijds met dit nummer aan, het voelde gewoon goed.

Bij mijn vaders uitvaart kwam hij met een versie van Boudewijn samen met Willeke Alberti en ook dat voelde goed. Het gaf zoveel gewicht aan het feit dat ze zo snel achter elkaar zijn gestorven, voor ons maar ook voor de familieleden van mijn ouders. Mijn broer heeft het nummer zelfs gezongen en gespeeld op zijn gitaar tijdens de kerkdienst. Prachtig, onbetaalbaar en tranen met tuiten.

We hebben dus even gehuild. Lisanne wilde het nummer wel een keer of 4 horen, gewoon om haar gevoel eruit te gooien.

Af en toe vergeet ik even wat dat meisje heeft meegemaakt, ze was zo gek op mijn ouders.

We hebben niet veel gepraat, we hebben elkaar gewoon maar vastgehouden en even verdriet gehad.

Augustus kit Scrap-Club

Ik kan het bijna niet geloven maar ik ben pas sinds 2 weken weer aan het scrappen geslagen.
Hoe heb ik zo'n tijd geen zin in zoiets leuks kunnen hebben.

Vorige week heb ik mezelf (we zullen maar zeggen dat het was om het eerste-week-schrap-jubileum te vieren) een kadootje gegeven. Ik heb een abonnement genomen op de kit van Scrap-Club. Al eerder had ik dat gedaan en ik moet zeggen dat die kit mij prima beviel. Natuurlijk heb ik eerst her en der geneust om te zien wat voor vernieuwends er inmiddels was maar qua scrapkits was ik niet echt onder de indruk, Scrap-Club stak er met kop en schouder boven uit.

Afijn, ik heb dus een abonnement genomen voor 6 maanden, iedere maand weer mooie spulletjes waarvan jezelf het bestaan niet eens wist of misschien wel een keuze die jezelf niet zo vlug zou maken. Donderdag kwam ie, de kit van augustus. En tot nu toe heb ik dit er mee gedaan:


Wederom de vakantiefoto's van Fuerteventura van 2 jaar geleden. Ik had er nog zo weinig mee gedaan en er zitten zulke mooie foto's bij. De spread bevat foto's van de flowerpower die je er tegenkomt (moet ik wel eerlijk zeggen dat het buiten het resort een soort van dor eiland was).


De tweede is van de lollies die we steeds maar weer toegeschoven kregen, we konden aan het einde van de vakantie geen lolly meer zien.