2 jaar geleden kon Lisanne niet meedoen, we vierden toen vakantie in Fuerteventura, vorig jaar was haar eerste deelname. Lisanne is niet de enige in haar klas die handbal speelt, dus hadden ze een team samengesteld met 4 handballers en vriendinnen. Ze hadden zelfs een heuse coach (moeder van Lisanne jij bent onze coach hé).
Ze waren vol van zichzelf en waanden zichzelf al kampioen van de dag.
Nou niet dus, hoogmoed komt voor de val. Ze waren helemaal nix, ze werden van het veld gespeeld. Er liepen een aantal technische hoogstandjes op het veld en dat was nou net niet waar dit spelletje mee gewonnen zou worden.
Handbalwedstrijden duren normaal 2 x 20 minuten, op het toernooi alleen maar simpel 8 minuten en dan tegen 5 verschillende teams. De 8 minuten die ze hadden waren, voor hun, technisch gezien, veel te kort om maar warm te worden en de tegenpartijen stormden iedereen voorbij. De meisjes wilde het veel te mooi doen want ZIJ waren immers handballers en die beker kon net zo goed direct aan hun gegeven worden.
De aanwijzigingen van de coach werden volledig in de wind geslagen, ZIJ zaten toch op handbal. Goed, ze werden dus ingemaakt.
Dit jaar opnieuw het toernooi en opnieuw hadden de handballers een team samengesteld. Vanaf thuis heb ik haar een beetje proberen te sturen (ik kom eigenlijk nooit meer op school, ze gaat namelijk zelf naar school en komt zelf naar huis): heb je genoeg meiden, nee, vraag die dan, kan zij niet, je hebt een team van minstens 7 meiden nodig hoor, kom op inschrijven, weet je zeker dat je genoeg meiden hebt voor je team, kom op zoveel tijd heb je niet, heb je al een naam, etc.
Maandag was het dus zover, alles zou goed komen, ze had het immers geregeld. Een team van 8 meiden die ingeschreven waren als Northa en met mij als coach. Met een tas vol shirtjes en broekjes gingen wij op pad.
En ...... toen kwam de helft niet opdagen. Ze had het zo goed geregeld dat iedereen misschien had gezegd. Van het team van 8 waren 4 meiden aanwezig, de rest kon dus blijkbaar niet. Ik heb op ze ingepraat, ze moesten het doen met zijn 4-en en dus was snelheid en vrij staan belangrijk, goed kijken naar elkaar en gaan met die bal, gewoon gooien, gooien en nog eens gooien, niet te mooi, niet letten op alle regels waar ze normaal op moeten letten.
De eerste wedstrijd wonnen ze, met zijn 4-tjes tegen 7 anderen. Ze wonnen gewoon ruim, ze waren zo trots. Ze vonden het wel heftig met zijn vieren dus regelden ze alsnog wat en werd een meisje uit een ander team van hun school gevraagd. Met zijn 5-en zijn zij verder gegaan en wedstrijd na wedstrijd werd gewonnen.
Het doel van vorig werd bereikt, ze werden eerste in de categorie meiden 5/6.
En ik vond het net zo prachtig als de meiden zelf .....
v.l.n.r. Anne Lotte, Daphne, Lisanne, Zoë, Maja (met dank aan Elleniek voor de foto want ik was mijn fototoestel weer eens vergeten)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten