Gisteren was ik zomaar weer even wat rondslingerende spulletjes aan het opruimen toen mijn oog op een notitieboekje van Lisanne viel. Ze had er 's middags in geschreven en ik kon het niet laten (vergeef me Lisanne als je dit later ontdekt ), ik moest even kijken en toen ik het zag sloeg mijn hart een slagje over. Op een mooi blaadje staat in een mooi handschrift:
"Ik wou dat ik een zusje hat".
Ai, oei en nog meer van die kreten. Mijn hart kromp samen en ik kreeg een heel bijzonder eng gevoel. Wat is dit moeilijk zeg, ik die zo stellig overtuigd ben van het genoegen om 1 kindje te hebben gekregen wordt even met mijn neus op feiten gedrukt die ik eigenlijk niet wil kennen. Dit wordt de komende tijd flink prakkedenken over de voors en tegens. Pfff ... dat zal niet mee gaan vallen.
4 opmerkingen:
moet ik al aan het breien gaan? :-))
breien mag altijd, ze heeft maatje 134 *Ü*
Tja, dat zijn de moeilijke dingen in het leven!! Ik denk dat de redenen waarom ze nog geen zusje heeft nog steeds wel voor je gelden. Je hebt die beslissing niet voor niks gemaakt! En dat zal ze later ook echt wel begrijpen :) Maarja, een zusje is natuurlijk wel leuk :
Oeps.hihiii wat ben ik blij dat ik alleen maar hoor: " ik wou dat ik een hondje had" :P maar daar hoef ik niet over te prakkedenken hoor,die komt er echt niet! ;)
Een reactie posten